Doorgaan naar hoofdcontent

Een muurtje slechten...

Dat ik ze allemaal niet goed op een rij heb, was me al veel langer duidelijk.  Als mijn hoofd onderdeel van Domino Day zou zijn, is een hernieuwde bijschrijving in het Guiness-World-records-boek bij voorbaat uitgesloten. Ik mis dus hier en daar een paar schakels maar dat heeft me in de regel nooit echt dwars gezeten. Een tijdje geleden werd ik echter door Harry Klorkestein, ook wel bekend als Harry jekkers, fijntjes gewezen op een tekortkoming die me toch wel enigszins zorgen baarde. Al die jaren, en ik ben toch echt wel enigszins op leeftijd, heb ik het nummer “over de muur” gezien als aanklacht tegen het communisme. Er heilig van overtuigd dat deze band, bekend om z’n strijdliederen, dit nummer voor de “goede zaak’ schreef, was er in m’n hoofd geen enkele discussie over goed en fout. De sfeer in de jaren tachtig droeg ook niet bij aan enige nuance en mijn denkbeeld stond dan ook vast. Tijdens de top 2000 a gogo bracht deze, toch wel, jeugdheld me ineens aan het wankelen. Zonder enige ironie in zijn stem wist hij ons te vertellen dat het niets meer was dan een “vergelijk!”, iets wat we in de wiskunde aangeven als “isje-met-een- streep-er-door. Het één is ongelijk aan het ander, meer niet!! Hoe had dit kunnen gebeuren? Lag het echt aan één van die ontbrekende dominostenen, ben ik opgevoed om niet verder te denken dan m’n neus lang is? Nadat ik natuurlijk, eigenwijs als ik ben, de schrijver even controleerde op zijn uitspraak constateerde ik dat hij misschien wel eens gelijk kon hebben! Wat maakte nu dat ik er destijds zo gekleurd over dacht?
 
Alhoewel ik in de mode toch behoorlijk veel overeenkomsten ontdek gaat het natuurlijk veel te ver om te zeggen “we herleven de 80ties”. Een Hans Janmaat is niet vergelijkbaar met Wilders en was nog meer dan onze Geert een persiflage van zichzelf. De pogingen van Mark om eenheid te creëren zijn eerder aandoenlijk dan effectief. Ruud noemde je nog bij z’n achternaam en als hij zijn wenkbrauwen fronste deinsde je ongemerkt toch terug en dat gaf verschafte hem een bepaalde autoriteit. Toch ervaar ik wederom de “keuzedruk”, waar hoor ik bij…  
 
In tegenstelling tot de jeugdige jaren tachtig denk ik er nu over na en laat m’n omgeving niet meer bepalen wat goed en slecht is. Ik luister, discuseer en lees teksten misschien wel twee of drie keer. Gezien het ontbreken van wat schakels in m’n bovenkamer geeft dit natuurlijk geen garantie op succes maar wel een genuanceerder beeld. Er is natuurlijk helemaal geen goed of fout en de wereld bestaat louter uit volgers en vormers.
 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Lowlands

Z iiiiiieeeep…. de tentrits van rechts met twee mooie bogen helemaal naar linksboven, de “deur” omhoog klappen, zodat hij bovenop de binnentent bleef liggen, hoofd naar buiten en dan, meestal, linkervoet als eerste , rechtervoet en omhoog komen. Dan wat uitstrekken, omdat je nu eenmaal op zo’n luchtbedje niet al te comfortabel ligt, en klaar voor de tweede dag Lowlands.. op naar het sanitair gebouw!  Zo had hij het twee jaar geleden in ieder geval gepland, maar het liep anders….. Vrijdag zette hij nog vol goede moed en enthousiasme zijn tentje op, maakte een praatje met de buren en slenterde op zijn gemak naar het festival terrein. Na een paar optredens gezien, en een paar biertjes gedronken te hebben begon hij zich alleen te voelen. Ja natuurlijk, hij ging al jaren in z’n eentje naar dit fantastische festival, “dan kun je lekker alles zelf bepalen”, “dan hoef je met niemand rekening te houden”, “kun je gaan en staan waar je maar wil” waren inmiddels gevleugelde uitspraken die hij in d

Dansen met Alice

I k mocht haar al lange tijd elke zaterdagavond voelen, althans haar rechterhand en linker schouderblad. Haar linker schouderblad wilde ik eigenlijk met m'n rechterhand volledig bevoelen maar onze dansleraar vond dat een wijsvinger en duim al meer dan genoeg was, een vleugeltje maken zei hij dan..  Vaak moest ik denken aan een nummer van Doe Maar, 'dansen wil ze wel met mij maar vrijen doet ze met een ander'... Ze heette overigens geen Alice maar voor dit verhaal en om het allemaal spannender te maken, noemen we haar maar even zo. En verliefd dat ik was op Alice, maar het bleef helaas elke keer bij die beperkte contacten op zaterdag.  Na de biertjes tijdens de pauze waren de remmingen iets minder en als er dan nog gedanst werd durfde ik het wel aan om iets meer 'gevoel' te tonen. En het resultaat van al die inspanningen mocht er zijn, na een seizoen dansen was het 'aan'! Achteraf denk ik dat het meer toegeven was aan mijn 'gezeur' dan dat ze echt ove

Bengel II

E lke week kwam hij er minstens één keer, zijn favoriete kroegje in de Binnenstad. Waarom hij het daar zo gezellig vond, was hem niet altijd even duidelijk. Waren het de, meer dan vijftig soorten, bier die ze op de kaart hadden staan? Of de, ik-ben-gewoon-mezelf-en-kleed-me-daarom-minder modieus houding, van vele vaste bezoekers? Of was het misschien het feit dat er muziek gedraaid werd die grotendeels zijn goedkeuring kon wegdragen?  Het was in ieder geval zo’n kroegje waar hij op z’n gemak in z’n uppie binnenliep, een biertje bestelde en aan de bar ging zitten, donker en knus. Deze avond was het vreemd genoeg anders, hij was dit keer sowieso niet alleen maar met z’n beste maatje, de dag was weliswaar extreem zonnig en warm geweest, maar er hing ook een totaal andere sfeer. De sfeer was het beste te vergelijken met zijn ouderlijk huis op maandagmiddag. Van dinsdag tot en met zondag werd er door vijf personen geleefd, maar op maandagochtend gingen de stoelen op de tafel, de ramen ‘tege