Doorgaan naar hoofdcontent

The Moz

Ik voelde wel dat het niet al te positief bedoelt was en dat sprak me op dat moment blijkbaar erg aan. School was ook niet altijd even leuk en “I wanna go home, I don't want to stay, give up education, as a bad mistake” was dan ook, om met Paul Rabbering te spreken, de regel die me raakte.

Onze Nederlandse John Peel, genaamd Frits Spits, liet tijdens de avondspits deze nieuwe muziek horen en het ging ergens over. Natuurlijk was er met U2 al een band opgestaan die politiek en sociaal geladen nummers maakte, maar dit was anders, dit kwam veel dichterbij.. Grootgebracht in de Nederpopperiode had ik me natuurlijk al best wel gewaagt aan ‘Joy Divison’ en ‘The Cure’, maar dit was toch anders. 

Inmiddels kun je het woord wel weer zonder uitleg gebruiken omdat ook bij de jongeren onder ons de “Elpee” weer ingeburgerd is, maar ik schafte mezelf de dag erna deze langspeler aan. “Eeh, eens even kijken, de smijts zei je?”, “even op mijn lijstje kijken of die binnengekomen is”, hoor ik de man achter de balie nog zeggen. Na wat correcties van mijn kant over zijn uitspraak, het uiteindelijk spellen van de bandnaam, lag de plaat op de toonbank. “Wil je hem misschien eerst even luisteren” vroeg de bezorgde man nog voorzichtig. Dolblij met deze aankoop en tweeëntwintig gulden contant achterlatende (vijf cent fooi) deed ik op deze zinloze opmerking uiteraard niets uit en stapte op m’n fiets. 

Met de LongPlayer strak onder m’n arm geklemd fietste ik de longen uit mijn lijf en thuis aangekomen, nog (na)hijgend als een paard, zette ik de naald op de inloop… Eerst dat geweldige gitaarspel en daarna die indringende stem die iets zong waar ik geen snars van begreep maar toch….“Belligerent ghouls run Manchester schools” schalde het door mijn kleine slaapkamer… Tijdens de eerste vier nummers verdween de wereld om me heen en staarde ik alleen maar naar de naald die mijns inziens veel te snel door de groef heen liep… “I've seen this happen in other people's lives and now it's happening in mine”, kippenvel en een traantje waren mijn deel tijdens het laatste nummer van de A kant. 

Kijkend naar de poster op de muur van een vallende, neergeschoten soldaat met de alleszeggende tekst “why” wist ik dat ik mijn held gevonden had…
Er was nu iemand die de ellende in de wereld en, dichterbij, in onze kleine kikkerlandje, nog dichterbij, in m’n slaapkamer bezong en me begreep…

Reacties

Populaire posts van deze blog

Dansen met Alice

I k mocht haar al lange tijd elke zaterdagavond voelen, althans haar rechterhand en linker schouderblad. Haar linker schouderblad wilde ik eigenlijk met m'n rechterhand volledig bevoelen maar onze dansleraar vond dat een wijsvinger en duim al meer dan genoeg was, een vleugeltje maken zei hij dan..  Vaak moest ik denken aan een nummer van Doe Maar, 'dansen wil ze wel met mij maar vrijen doet ze met een ander'... Ze heette overigens geen Alice maar voor dit verhaal en om het allemaal spannender te maken, noemen we haar maar even zo. En verliefd dat ik was op Alice, maar het bleef helaas elke keer bij die beperkte contacten op zaterdag.  Na de biertjes tijdens de pauze waren de remmingen iets minder en als er dan nog gedanst werd durfde ik het wel aan om iets meer 'gevoel' te tonen. En het resultaat van al die inspanningen mocht er zijn, na een seizoen dansen was het 'aan'! Achteraf denk ik dat het meer toegeven was aan mijn 'gezeur' dan dat ze echt ove

BBQ

H et had wat voeten in de aarde, maar na een stevige discussie via de ‘groepsapp’ over de inkopen en een, voor ons allen, geschikte datum was het die zaterdag dan eindelijk zo ver, de ‘pré mountainbikeweekend’ barbecue! Tijdens deze pré-mountainbikeweekend-barbecue konden we alle huishoudelijke zaken bespreken met betrekking tot een weekendje mountainbiken in het heuvelachtige Sauerland.  Een zonnetje, korte broek, vlees, een ruime hoeveelheid bier en ander alcoholische versnaperingen zouden deze avond tot een feest maken. Nog voordat ik bij mijn vriend op het, veel te kleine overkapte terras plaats kon nemen, was ik al fietsend tot op het bot nat geregend. Nadruppelend van de fietstocht ontdekte ik de tweede tegenvaller, het bleek hier bij mijn vriend om een surrogaat barbecue te gaan! Oftewel een gasgestookte, nette en zeer royale ‘buitenkeuken’ met aflegmogelijkheden.. Even voor de duidelijkheid, barbecueën doe je mijns inziens op een ietwat roestige, royal van briketten en/of houts