Doorgaan naar hoofdcontent

Kerst

Jeetje wat werd het die dag extreem vroeg donker! Het leek wel alsof de zon door middel van een ouderwets zelf ingebouwd snoerschakelaartje, in zo'n veel te dun tweelingkabeltje ineens uit werd geklikt. Natuurlijk was het al een tijdje aan het schemeren maar daar was hij door alle zeer belangrijke dagelijkse beslommeringen niet mee bezig. Dan de lampen maar aan dacht hij op dit vroege tijdstip. Maar zelfs toen hij de dimmers in de huiskamer volledig had opengedraaid zodat de weerstand minimaal was en hij de hoogst mogelijke spanning door de elektriciteitskabels joeg bleef het te donker. Zelfs de snel van zolder gehaalde kaarsen hielpen ook niet om al het licht terug in huis te brengen. Ook de gezelligheid die de doorgaans walmende paraffine stokken met zich meebrengen was blijkbaar niet mee van zolder gekomen. Trouwens het ging hem nu eigenlijk ook alleen maar om licht, gezelligheid was vooralsnog een bijzaak.

De gordijnen waren nog open en hij zag hoe mensen buiten, vrolijk zonder enig licht op hun fiets, over het voor zijn huis gelegen fietspad raasden. Raasden inderdaad, we leven nu eenmaal in een tijd waar de menskracht niet meer voldoende is om een fiets voort te stuwen. In ons snelle leven helpt elektriciteit ons dan om toch zeker twee minuten eerder dan vijf minuten te laat op ons werk of een andere afspraak te arriveren. Maar enfin, de fietsers hadden geen lichten aan en de straatlantaarns stonden ook nog niet op het punt om voor te gloeien?

Wat was er gebeurd? Was er een ander lichtje uitgegaan? Had een menselijk schakelaartje dat ergens diep weggestopt zit en alleen door echte specialisten vindbaar is, ervoor gezorgd dat hij zich in het donker waande? Of waren er stoppen doorgeslagen? Tja.... dan kan geen enkele schakelaar meer voor licht zorgen... Had hij nu toch maar aandacht voor de schemering gehad, dan had hij wellicht nog iets voor kunnen bereiden!?

Met een basisopleiding als elektricien en alleen nog een spanningzoeker in zijn, inmiddels wat uitgedunde, gereedschapskist vreest hij dat hij het licht niet meer aan het branden krijgt. De hoge spanning is er zeker maar het stroomt niet meer... En dat nu net terwijl het lichtfeest aanstaande was!

Ach een fijne en troostende kerstgedachte blijft dat je ook in het donker nog altijd kunt schranzen en zuipen....

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dansen met Alice

I k mocht haar al lange tijd elke zaterdagavond voelen, althans haar rechterhand en linker schouderblad. Haar linker schouderblad wilde ik eigenlijk met m'n rechterhand volledig bevoelen maar onze dansleraar vond dat een wijsvinger en duim al meer dan genoeg was, een vleugeltje maken zei hij dan..  Vaak moest ik denken aan een nummer van Doe Maar, 'dansen wil ze wel met mij maar vrijen doet ze met een ander'... Ze heette overigens geen Alice maar voor dit verhaal en om het allemaal spannender te maken, noemen we haar maar even zo. En verliefd dat ik was op Alice, maar het bleef helaas elke keer bij die beperkte contacten op zaterdag.  Na de biertjes tijdens de pauze waren de remmingen iets minder en als er dan nog gedanst werd durfde ik het wel aan om iets meer 'gevoel' te tonen. En het resultaat van al die inspanningen mocht er zijn, na een seizoen dansen was het 'aan'! Achteraf denk ik dat het meer toegeven was aan mijn 'gezeur' dan dat ze echt ove
Een reactie posten
Meer lezen

The Moz

I k voelde wel dat het niet al te positief bedoelt was en dat sprak me op dat moment blijkbaar erg aan. School was ook niet altijd even leuk en “I wanna go home, I don't want to stay, give up education, as a bad mistake” was dan ook, om met Paul Rabbering te spreken, de regel die me raakte. Onze Nederlandse John Peel, genaamd Frits Spits, liet tijdens de avondspits deze nieuwe muziek horen en het ging ergens over. Natuurlijk was er met U2 al een band opgestaan die politiek en sociaal geladen nummers maakte, maar dit was anders, dit kwam veel dichterbij..  Grootgebracht in de Nederpopperiode had ik me natuurlijk al best wel gewaagt aan ‘Joy Divison’ en ‘The Cure’, maar dit was toch anders.  Inmiddels kun je het woord wel weer zonder uitleg gebruiken omdat ook bij de jongeren onder ons de “Elpee” weer ingeburgerd is, maar ik schafte mezelf de dag erna deze langspeler aan. “Eeh, eens even kijken, de smijts zei je?”, “even op mijn lijstje kijken of die binnengekomen is”, hoor ik de man
Een reactie posten
Meer lezen

Bengel II

E lke week kwam hij er minstens één keer, zijn favoriete kroegje in de Binnenstad. Waarom hij het daar zo gezellig vond, was hem niet altijd even duidelijk. Waren het de, meer dan vijftig soorten, bier die ze op de kaart hadden staan? Of de, ik-ben-gewoon-mezelf-en-kleed-me-daarom-minder modieus houding, van vele vaste bezoekers? Of was het misschien het feit dat er muziek gedraaid werd die grotendeels zijn goedkeuring kon wegdragen?  Het was in ieder geval zo’n kroegje waar hij op z’n gemak in z’n uppie binnenliep, een biertje bestelde en aan de bar ging zitten, donker en knus. Deze avond was het vreemd genoeg anders, hij was dit keer sowieso niet alleen maar met z’n beste maatje, de dag was weliswaar extreem zonnig en warm geweest, maar er hing ook een totaal andere sfeer. De sfeer was het beste te vergelijken met zijn ouderlijk huis op maandagmiddag. Van dinsdag tot en met zondag werd er door vijf personen geleefd, maar op maandagochtend gingen de stoelen op de tafel, de ramen ‘tege
Een reactie posten
Meer lezen