Doorgaan naar hoofdcontent

Kerst

Jeetje wat werd het die dag extreem vroeg donker! Het leek wel alsof de zon door middel van een ouderwets zelf ingebouwd snoerschakelaartje, in zo'n veel te dun tweelingkabeltje ineens uit werd geklikt. Natuurlijk was het al een tijdje aan het schemeren maar daar was hij door alle zeer belangrijke dagelijkse beslommeringen niet mee bezig. Dan de lampen maar aan dacht hij op dit vroege tijdstip. Maar zelfs toen hij de dimmers in de huiskamer volledig had opengedraaid zodat de weerstand minimaal was en hij de hoogst mogelijke spanning door de elektriciteitskabels joeg bleef het te donker. Zelfs de snel van zolder gehaalde kaarsen hielpen ook niet om al het licht terug in huis te brengen. Ook de gezelligheid die de doorgaans walmende paraffine stokken met zich meebrengen was blijkbaar niet mee van zolder gekomen. Trouwens het ging hem nu eigenlijk ook alleen maar om licht, gezelligheid was vooralsnog een bijzaak.

De gordijnen waren nog open en hij zag hoe mensen buiten, vrolijk zonder enig licht op hun fiets, over het voor zijn huis gelegen fietspad raasden. Raasden inderdaad, we leven nu eenmaal in een tijd waar de menskracht niet meer voldoende is om een fiets voort te stuwen. In ons snelle leven helpt elektriciteit ons dan om toch zeker twee minuten eerder dan vijf minuten te laat op ons werk of een andere afspraak te arriveren. Maar enfin, de fietsers hadden geen lichten aan en de straatlantaarns stonden ook nog niet op het punt om voor te gloeien?

Wat was er gebeurd? Was er een ander lichtje uitgegaan? Had een menselijk schakelaartje dat ergens diep weggestopt zit en alleen door echte specialisten vindbaar is, ervoor gezorgd dat hij zich in het donker waande? Of waren er stoppen doorgeslagen? Tja.... dan kan geen enkele schakelaar meer voor licht zorgen... Had hij nu toch maar aandacht voor de schemering gehad, dan had hij wellicht nog iets voor kunnen bereiden!?

Met een basisopleiding als elektricien en alleen nog een spanningzoeker in zijn, inmiddels wat uitgedunde, gereedschapskist vreest hij dat hij het licht niet meer aan het branden krijgt. De hoge spanning is er zeker maar het stroomt niet meer... En dat nu net terwijl het lichtfeest aanstaande was!

Ach een fijne en troostende kerstgedachte blijft dat je ook in het donker nog altijd kunt schranzen en zuipen....

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Lowlands

Z iiiiiieeeep…. de tentrits van rechts met twee mooie bogen helemaal naar linksboven, de “deur” omhoog klappen, zodat hij bovenop de binnentent bleef liggen, hoofd naar buiten en dan, meestal, linkervoet als eerste , rechtervoet en omhoog komen. Dan wat uitstrekken, omdat je nu eenmaal op zo’n luchtbedje niet al te comfortabel ligt, en klaar voor de tweede dag Lowlands.. op naar het sanitair gebouw!  Zo had hij het twee jaar geleden in ieder geval gepland, maar het liep anders….. Vrijdag zette hij nog vol goede moed en enthousiasme zijn tentje op, maakte een praatje met de buren en slenterde op zijn gemak naar het festival terrein. Na een paar optredens gezien, en een paar biertjes gedronken te hebben begon hij zich alleen te voelen. Ja natuurlijk, hij ging al jaren in z’n eentje naar dit fantastische festival, “dan kun je lekker alles zelf bepalen”, “dan hoef je met niemand rekening te houden”, “kun je gaan en staan waar je maar wil” waren inmiddels gevleugelde uitspraken die hij ...
Een reactie posten
Meer lezen

Dansen met Alice

I k mocht haar al lange tijd elke zaterdagavond voelen, althans haar rechterhand en linker schouderblad. Haar linker schouderblad wilde ik eigenlijk met m'n rechterhand volledig bevoelen maar onze dansleraar vond dat een wijsvinger en duim al meer dan genoeg was, een vleugeltje maken zei hij dan..  Vaak moest ik denken aan een nummer van Doe Maar, 'dansen wil ze wel met mij maar vrijen doet ze met een ander'... Ze heette overigens geen Alice maar voor dit verhaal en om het allemaal spannender te maken, noemen we haar maar even zo. En verliefd dat ik was op Alice, maar het bleef helaas elke keer bij die beperkte contacten op zaterdag.  Na de biertjes tijdens de pauze waren de remmingen iets minder en als er dan nog gedanst werd durfde ik het wel aan om iets meer 'gevoel' te tonen. En het resultaat van al die inspanningen mocht er zijn, na een seizoen dansen was het 'aan'! Achteraf denk ik dat het meer toegeven was aan mijn 'gezeur' dan dat ze echt ove...
Een reactie posten
Meer lezen

Een muurtje slechten...

Dat ik ze allemaal niet goed op een rij heb, was me al veel langer duidelijk.  Als mijn hoofd onderdeel van Domino Day zou zijn, is een hernieuwde bijschrijving in het Guiness-World-records-boek bij voorbaat uitgesloten. Ik mis dus hier en daar een paar schakels maar dat heeft me in de regel nooit echt dwars gezeten. Een tijdje geleden werd ik echter door Harry Klorkestein, ook wel bekend als Harry jekkers, fijntjes gewezen op een tekortkoming die me toch wel enigszins zorgen baarde. Al die jaren, en ik ben toch echt wel enigszins op leeftijd, heb ik het nummer “over de muur” gezien als aanklacht tegen het communisme. Er heilig van overtuigd dat deze band, bekend om z’n strijdliederen, dit nummer voor de “goede zaak’ schreef, was er in m’n hoofd geen enkele discussie over goed en fout. De sfeer in de jaren tachtig droeg ook niet bij aan enige nuance en mijn denkbeeld stond dan ook vast. Tijdens de top 2000 a gogo bracht deze, toch wel, jeugdheld me ineens aan het wankelen. Zon...
Een reactie posten
Meer lezen