Doorgaan naar hoofdcontent

Kerst

Jeetje wat werd het die dag extreem vroeg donker! Het leek wel alsof de zon door middel van een ouderwets zelf ingebouwd snoerschakelaartje, in zo'n veel te dun tweelingkabeltje ineens uit werd geklikt. Natuurlijk was het al een tijdje aan het schemeren maar daar was hij door alle zeer belangrijke dagelijkse beslommeringen niet mee bezig. Dan de lampen maar aan dacht hij op dit vroege tijdstip. Maar zelfs toen hij de dimmers in de huiskamer volledig had opengedraaid zodat de weerstand minimaal was en hij de hoogst mogelijke spanning door de elektriciteitskabels joeg bleef het te donker. Zelfs de snel van zolder gehaalde kaarsen hielpen ook niet om al het licht terug in huis te brengen. Ook de gezelligheid die de doorgaans walmende paraffine stokken met zich meebrengen was blijkbaar niet mee van zolder gekomen. Trouwens het ging hem nu eigenlijk ook alleen maar om licht, gezelligheid was vooralsnog een bijzaak.

De gordijnen waren nog open en hij zag hoe mensen buiten, vrolijk zonder enig licht op hun fiets, over het voor zijn huis gelegen fietspad raasden. Raasden inderdaad, we leven nu eenmaal in een tijd waar de menskracht niet meer voldoende is om een fiets voort te stuwen. In ons snelle leven helpt elektriciteit ons dan om toch zeker twee minuten eerder dan vijf minuten te laat op ons werk of een andere afspraak te arriveren. Maar enfin, de fietsers hadden geen lichten aan en de straatlantaarns stonden ook nog niet op het punt om voor te gloeien?

Wat was er gebeurd? Was er een ander lichtje uitgegaan? Had een menselijk schakelaartje dat ergens diep weggestopt zit en alleen door echte specialisten vindbaar is, ervoor gezorgd dat hij zich in het donker waande? Of waren er stoppen doorgeslagen? Tja.... dan kan geen enkele schakelaar meer voor licht zorgen... Had hij nu toch maar aandacht voor de schemering gehad, dan had hij wellicht nog iets voor kunnen bereiden!?

Met een basisopleiding als elektricien en alleen nog een spanningzoeker in zijn, inmiddels wat uitgedunde, gereedschapskist vreest hij dat hij het licht niet meer aan het branden krijgt. De hoge spanning is er zeker maar het stroomt niet meer... En dat nu net terwijl het lichtfeest aanstaande was!

Ach een fijne en troostende kerstgedachte blijft dat je ook in het donker nog altijd kunt schranzen en zuipen....

Reacties

Populaire posts van deze blog

Lowlands

Z iiiiiieeeep…. de tentrits van rechts met twee mooie bogen helemaal naar linksboven, de “deur” omhoog klappen, zodat hij bovenop de binnentent bleef liggen, hoofd naar buiten en dan, meestal, linkervoet als eerste , rechtervoet en omhoog komen. Dan wat uitstrekken, omdat je nu eenmaal op zo’n luchtbedje niet al te comfortabel ligt, en klaar voor de tweede dag Lowlands.. op naar het sanitair gebouw!  Zo had hij het twee jaar geleden in ieder geval gepland, maar het liep anders….. Vrijdag zette hij nog vol goede moed en enthousiasme zijn tentje op, maakte een praatje met de buren en slenterde op zijn gemak naar het festival terrein. Na een paar optredens gezien, en een paar biertjes gedronken te hebben begon hij zich alleen te voelen. Ja natuurlijk, hij ging al jaren in z’n eentje naar dit fantastische festival, “dan kun je lekker alles zelf bepalen”, “dan hoef je met niemand rekening te houden”, “kun je gaan en staan waar je maar wil” waren inmiddels gevleugelde uitspraken die hij in d

Bengel II

E lke week kwam hij er minstens één keer, zijn favoriete kroegje in de Binnenstad. Waarom hij het daar zo gezellig vond, was hem niet altijd even duidelijk. Waren het de, meer dan vijftig soorten, bier die ze op de kaart hadden staan? Of de, ik-ben-gewoon-mezelf-en-kleed-me-daarom-minder modieus houding, van vele vaste bezoekers? Of was het misschien het feit dat er muziek gedraaid werd die grotendeels zijn goedkeuring kon wegdragen?  Het was in ieder geval zo’n kroegje waar hij op z’n gemak in z’n uppie binnenliep, een biertje bestelde en aan de bar ging zitten, donker en knus. Deze avond was het vreemd genoeg anders, hij was dit keer sowieso niet alleen maar met z’n beste maatje, de dag was weliswaar extreem zonnig en warm geweest, maar er hing ook een totaal andere sfeer. De sfeer was het beste te vergelijken met zijn ouderlijk huis op maandagmiddag. Van dinsdag tot en met zondag werd er door vijf personen geleefd, maar op maandagochtend gingen de stoelen op de tafel, de ramen ‘tege

BBQ

H et had wat voeten in de aarde, maar na een stevige discussie via de ‘groepsapp’ over de inkopen en een, voor ons allen, geschikte datum was het die zaterdag dan eindelijk zo ver, de ‘pré mountainbikeweekend’ barbecue! Tijdens deze pré-mountainbikeweekend-barbecue konden we alle huishoudelijke zaken bespreken met betrekking tot een weekendje mountainbiken in het heuvelachtige Sauerland.  Een zonnetje, korte broek, vlees, een ruime hoeveelheid bier en ander alcoholische versnaperingen zouden deze avond tot een feest maken. Nog voordat ik bij mijn vriend op het, veel te kleine overkapte terras plaats kon nemen, was ik al fietsend tot op het bot nat geregend. Nadruppelend van de fietstocht ontdekte ik de tweede tegenvaller, het bleek hier bij mijn vriend om een surrogaat barbecue te gaan! Oftewel een gasgestookte, nette en zeer royale ‘buitenkeuken’ met aflegmogelijkheden.. Even voor de duidelijkheid, barbecueën doe je mijns inziens op een ietwat roestige, royal van briketten en/of houts